Ruim een jaar geleden begon ik met mijn promotietraject. De eerste grote kluif die me te wachten stond: een onderzoek opzetten naar onverwachte zwangerschap en mentale gezondheid. Sindsdien is er een hoop werk verzet. Ik heb zitten zwoegen op de aanvraag bij de medisch ethische toetsing. Ik uitte mijn creativiteit in communicatie over mijn onderzoek (door bijvoorbeeld een website te bouwen, flyers vorm te geven en filmpjes op te nemen). Ik las totdat ik een ons woog over vragenlijstonderzoek en goede manieren om vragen te stellen die best gevoelig zouden kunnen liggen. Ik werd een mini-privacy-expert. En ik gebruikte mijn procesmatige inzicht om het wervingsproces duidelijk in te richten. In het voorjaar van dit jaar ging het onderzoek echt van start: mensen die te maken hadden met een onverwachte zwangerschap konden onze eerste online vragenlijst invullen.
Het doel: 900 mensen met een onverwachte zwangerschap bereiken die de vragenlijst invulden.
De verwachting: Dat wordt mega lastig. Willen mensen hun ervaring wel delen? Is de vragenlijst niet te lang? Vraag ik niet te persoonlijke dingen?
De uitkomst: Na 7 maanden keihard werken is het eerste deel van ons onderzoek afgerond! En dat is veel sneller en succesvoller dan gedacht.
Mijn leerpunten:
- Cliché maar waar: Een goede voorbereiding is het halve werk. Dat ik zo goed na had gedacht over het proces waar potentieel deelnemers in terecht zouden komen als zij evt mee wilden doen aan ons onderzoek, maakte dat alles vanaf het begin af aan goed werkte.
- Ik heb het onderzoek in samenwerking met een team van ervaringsdeskundigen en professionals (artsen, verloskundigen) opgezet. Door hun feedback en inzichten is het onderzoek zó veel beter geworden dan wanneer ik alles in mijn eentje had bedacht achter de tekentafel. Zij konden meedenken over bewoording in de flyer, manier van vragenstellen, en plekken om deelnemers te vinden.
- In het opstellen van de vragenlijst ben ik geholpen door linguïsten. Zij hebben met een kritische blik naar de taal in onze vragenlijst gekeken, waardoor het voor iedereen die redelijk Nederlands spreekt begrijpelijk is. Dat heeft me enorm geholpen!
- Ik had verwacht dat het vooral moeilijk zou zijn om mannen betrokken bij een onverwachte zwangerschap bereid te vinden mee te doen aan mijn onderzoek. Niks bleek minder waar. Er hebben zo’n 350 mannen meegedaan aan de eerste fase van het onderzoek. Leerpunt: Als we mannen niet op basis van onze verwachtingen al uitsluiten, maar juist actief betrekken en aanspreken om mee te doen aan het onderzoek, dan gaat de bal vanzelf rollen?...
- Het werkte super goed om deelnemers iets te kunnen bieden in ruil voor hun deelname. Zij besteedden immers tijd en energie aan het invullen van onze vragenlijst. Ik heb veel terug gehoord dat deelnemers zich gewaardeerd voelden omdat zij een tegoedbon van €10 kregen voor het invullen van de vragenlijst.